|
Engeland: Londen
Zaterdag, 4 september 2004, sta ik vroeg op, want
ik wil mijn dagen hier in Londen volledig benutten. Niet dat ik
alles heb gepland, maar wel ik heb wel enigzins nagedacht over de
dingen die ik wil zien. Mijn startpunt voor vandaag is Buckingham
Palace. Hoe toeristisch het ook mag zijn, de wachtenwisseling ceremonie
wil ik niet missen. Om 10:30 uur loop ik door het aangrenzende park
en zie opeens een eekhoorn voorbij huppelen. Prachtig plaatje, maar
het gaat te snel. De eekhoorn met een grote eikelnoot in zijn bekkie
loopt met een redelijke snelheid door. Toch besluit ik mijn camera
uit mijn rugzak te halen en de telelens kan er toch nog voor zorgen
dat het beestje mooi wordt gekiekt.
Bij Buckingham Palace zitten mensen al tegen de hekken aan te wachten.
Daar is niet echt een plaatsje tussen te vergaren. Geheel in het
midden staat een hek wat later open zal gaan, dus daar mogen de
mensen op een gegeven moment niet meer staan. Om 10:45 uur begint
de Metropolitan Police met opschonen van de ruimte die straks nodig
is voor de ceremonie. Ik besluit meer naar de rotonde te lopen en
precies in het midden daar te gaan staan, zodat ik goed uitzicht
heb op het hek wat later geopend zal worden. Een Engelsman naast
me heeft twee kennissen meegenomen en vertelt hen wat ze te wachten
staat. Hij heeft het gebeuren al drie keer eerder gezien en laat
mij weten dat ik eigenlijk de beste plek heb uitgekozen om te gaan
staan, zo hier precies in het midden. Je ziet dan wel niet 'het
gebeuren' dat achter de hekken plaatsvindt, maar dat is volgens
hem toch niet echt heel interessant. Ik wacht af... De zon schijnt
lekker fel en het is goed warm.
Om 11:00 uur gaat de Metropolitan Police te paard verder met het
publiek hun plaats wijzen. Met veel gezag wordt men gedwongen op
de stoep plaats te nemen en zich niet meer op de weg rondom de rotonde
te begeven. Het wordt steeds drukker en we staan allemaal hutje
mutje op elkaar. Ik weiger uiteraard mijn plaats op te geven voor
mensen die later arriveren. Zij mogen ook niet voor mij op de grond
plaatsnemen, want de Metropolitan Police houdt iedereen in de gaten
en weet precies wie er eerst was en wie later kwam. Degenen die
later arriveren worden geacht helemaal om te lopen en achter de
mensen plaats te nemen die er al staan.
Om 11:25 uur komen de eerste zwarte beren mutsen langsgemarcheerd.
Het is de band met diverse blaasinstrumenten en trommels. Daarachter
volgt een groep guards met geweren, de nieuwe guards uiteraard.
Vervolgens komen er nog een aantal 'horse guards'. Het is 11:30
uur en de guards lijken allemaal binnen te zijn, de overige 25 minuten
vindt alles plaats achter de hekken wat ik niet kan zien. Tsss..
goede plek. Maar de man vertelt me dat straks het hek open gaat
en de band dan naar ons toe komt lopen. Hij heeft gelijk, om 11:55
uur gaat het hek open, staat de band netjes gepositioneerd en komt
vervolgens naar buiten toe lopen. Dat levert een mooi plaatje op.
Daarachter volgen de guards die zojuist zijn afgewisseld en 12:00
uur sluit het hek weer. De ceremonie is over. Een mooie ervaring,
maar de volgende keer wil ik ook het gebeuren achter het hek zien.
Daar vindt namelijk de echte wisseling van de wachten plaats.
Zo en nu heb ik dorst. Uiteraard ben ik niet de enige, dus voor
het karretje dat drinken verkoopt staat het vol met wachtende en
waarschijnlijk ook dorstige mensen. Ik besluit maar even door te
lopen tot ik iets nieuws tegenkom. In het St. James park koop ik
een flesje water voor een aardig prijsje. Ik ga zitten naast een
meisje uit Manchester. Zij vertelt me dat eigenlijk alleen Londen
zo duur is. Na een kort gesprekje gaat ze verder, want ze heeft
afgesproken met vriendinnen. Ik geniet nog even van alle rust om
me heen en eet mijn banaantje die ik heb meegenomen van mijn ontbijt
uit het hotel.
Ik vervolg mijn weg en kom via een groot plein van grind aan de
achterkant uit van het 'Palace of White Hall'. Daar maak ik bij
toeval een nieuwe wisseling van de wacht mee. Deze wisseling van
de Horse Guards ('The Queen's Life Guards' van 'The Household Calvary'
zijn hier 'on ceremonial duty') is zeer indrukwekkend. Helaas heb
ik geen tijd om mijn telelens te verwisselen voor een normale, waardoor
ik het indrukwekkende niet echt heb vast kunnen leggen.
Even verderop ligt Downing Street, voor het publiek afgesloten,
waar de Britse premier zijn ambtswoning op nummer 10 heeft. Ik loop
de rest van White Hall uit en beland vanzelf in de Parliament Street.
Aan de overkant van de Houses of Parliament is een silent protest
met het onderwerp Irak gaande. Onder de vlaggenreeks van 'London
candidate 2012' voor de Olympische Spelen hangen vele spandoeken
met teksten erop tegen de oorog in Irak e.d., waarbij zowel de USA
als de UK een grote rol spelen.
Langs de Big Ben loop ik de Westminster Bridge op en zie ik de 'London
Eye' in real life. Ik loop terug langs The Houses of Parliament
en merk dat mijn honger gestild moet worden. Het is inmiddels al
14:30 uur. Ik zie een fotograaf staan praten bij een een of ander
gebouw. Ik gok dat hij wellicht wel een plek weet waar ik wat goedkoops
kan eten. Hij verwijst me naar Horseferry Road, daar zitten wat
cafés. Hij weet echter niet of ze ook daadwerkelijk open
zijn. Ze blijken niet open te zijn, maar ik zie wel een broodjeszaak,
bingo! Binnen blijkt het merendeel al uitverkocht te zijn en een
broodje tonijn heeft niet mijn beste ervaring. De man met een Pakistaans
accent is als verkoper van deze broodjes voor mij niet verstaanbaar,
dus ik kies iets uit wat ik qua ingredienten kan herkennen. Ik neem
er een met diverse soorten kaas en iets van ham e.d. en koop er
een cola bij. In St. Johns Gardens ga ik in het gras zitten en nuttig
mijn zojuist gekochte overheerlijke grote pannini. Niet echt een
parkje maar meer een soort tuin, wat voor de aanliggende bewoners
is bedoeld. Na een half uurtje liggen in het gras besluit ik verder
te gaan.
Door Westminster loop ik (zonder het te weten) richting Vauxhall
Bridge. Een leuk gedeelte van het Westminster district. Via Vauhall
Station stap ik op de Victoria Line. Daar ontmoet ik twee meisjes
die ik op de foto moet zetten in de metro. Zij gaan shoppen in Oxford
Street.
Ik besluit naar Westbourne Park te gaan. Daar zou een skate event
zijn. Via de overstap in Bakerstreet, het oudste metro station van
Europa, kom ik daar aan. Westbourne Park blijkt wel een skatepark
te zijn, maar er is geen event. Twee gasten vertellen mij dat het
is verplaatst naar morgen. De twee gasten van een lokale TV zender,
een vanuit Wales de ander als freelancer tijdelijk hier vanuit New
Sealand, gaan straks nog naar een andere skateplek. Ik kan met ze
meelopen. Ze filmen vooral sportevents en zijn redelijk thuis in
het skate-gebeuren. De andere skateplek ligt onder het spoor en
om daar te komen moeten we helemaal omlopen. Ik heb eigenlijk geen
idee van wat me te wachten staat, maar de route die we in snelvaart
bewandelen is aangenaam om te zien. Rond 17:00 uur komen we aan
bij BaySixty6, een door veel hekwerk afgesloten skatepark. Om binnen
te komen moet er eigenlijk betaald worden, maar de eigenaar geeft
mij toestemming een aantal foto's te maken. Dit is erg moelijk,
want er is weinig licht onder het spoor. Een paar shots zijn nog
best cool geworden. Het Skatepark laat veel graffiti zien en er
is ook een Xbox-ruimte.
Een half uurtje later ga ik weer naar buiten. Ik loop tegen een
markt aan, ik twijfel omdat het er nogal achterbuurts uitziet, maar
ik waag het er op en uiteindelijk beland ik op Portobello Road en
blijkt het eerste straatje deel uit te maken van de Portobello Road
Markt. Deze gezellige markt op zaterdag ligt in een buurt waar ook
de vaste winkeltjes heel divers zijn, vele culturen naast elkaar.
Nothing Hill gaat aan mij voorbij, omdat ik besluit de andere kant
op te gaan. Rond 18:00 uur haal ik uit een lokale Supermarket wat
brood en drinken. En bij toeval eindig ik weer bij hetzelfde Westbourne
Park als waar ik was gestart deze middag. In het parkje eet ik mijn
avondeten in de vorm van brood op.
In de planning voor de avond ligt als eerste 'Tate Modern'. Via
Southwark kom ik om 19:15 uur bij Tate Modern aan. De galerie van
Edward Hopper is tegen een prijs van 8 pond te bezichtigen, de rest
is gratis. Ik bekijk alle gratis galerijen. Vanaf het balkon op
de hoogste verdiepingen van het gebouw is het een mooi uitzicht.
Je hebt goed zicht op de Millenium Brigde en daarachter St. Pauls
Cathedral. Op de begane grond is een bookstore met een uitgebreide
verzameling boeken over kunst, architectuur, fotografie etc.
20:15 uur ga ik richting hotel. Daar rust ik even uit, want ik heb
zoveel gelopen dat mijn voeten en kuiten er even niet meer tegen
kunnen. Toch heb ik mijn gedachten gezet op uitgaan, het is immers
niet elke zaterdag dat je in Londen bent. Helaas blijkt het uitgaan
nog niet zo makkelijk. Via Leicester Square kom ik enkel clubs tegen
waar je een fors bedrag moet neerleggen om binnen te komen. Zo in
mijn eentje weet ik niet waar ik heen wil, ik besluit gewoon nog
maar wat rond te lopen. Het is erg druk op straat en hoewel gezellig,
toch iets te hectisch voor mij op dat moment. Ik wil liever een
biertje drinken in een pub ofzo, maar die kom ik die avond niet
meer op tijd tegen. Pubs gaan meestal dicht rond 23:00 uur. Grappig
genoeg zijn een aantal cd-zaken wel open tot 00:00 uur. Ik loop
door Soho en door Chinatown. Mijn voeten en benen beginnen nu echt
pijn te doen (zelfs tussen mijn billen begint het te schuren
;-) ), bij Covent Garden is inmiddels alles uitgestorven. De laatste
metro gaat om 1:00 AM, ik besluit uiteindelijk toch maar deze laatste
metro te nemen. Eenmaal weer in het hotel ben ik teleurgesteld in
de zaterdagavond, maar toch ook weer blij dat ik kan gaan slapen.
Door naar het reisverslag van zondag
|